Bu sene ikinci kez vatana dogru yol aldik yavrularimla... Bu sefer misafirlerim de vardi yanimda. Cok sevdigim filistinli bir arkadasim ve ailesini Istanbul´da gezdirme firsati buldum. Zaten hayran oldugum bu güzide sehri bu sene ikinci kez gezebilmenin mutlulugu icerisinde harika bir sonbahar tatili gecirdik.
Duraklarimizdan ilki Ortaköy oldu. Aksam vakti o harika bogaz görüntüsünde Istanbul´u yasamaya basladik.
Istanbul´a gidipte Eyüb Sultan´i gezmemek olmazdi. Oranin maneviyatini iyice icimize cektik.
Sonra Dolphinarium´a ugradik. Iki büyüklerimiz yunus baliklariyla yüzdüler. Kücük yavrularimiz da cok heveslendiler fakat malesef onlarin yaslari yunus baliklariyla yüzmek icin coook kücüktü. Muharrem ve arkadasi o anlari doyasiya yasadilar. 
Eminönü gezimiz de harika gecti. O güne cok sey sigdirdik. 
Misir carsisi, Mahmut pasa derken bir sürü alisveris yaptik. 
Sonra tursu suyumuzu alip bogaz turu yapmak üzere teknemizde yerimizi aldik. 
Bu arada bebegimi iyice sarip sarmaladim. Ne de olsa bogaz turu serin olacakti. Rüzgar yavruma zarar verebilirdi. Misil misil uyuyan yavrumda bogazin keyfini cikardi. 
O muhtesem sehri her seferinde denizden izlemek icin turlara katiliyoruz. Bu sefer de farkettimki ne kadar gezersem gezeyim Istanbul´a doyamiyorum. 
En güzeli de yavrulariminda artik vatanlarini iyice iclerine sindirmeleriydi. 
Artik onlarda her firsatta Türkiye hakkinda konusuyorlardi. Amacim kuzucuklarima vatan millet bayrak sevgisini yerlestirmekti ve her sene Türkiye´ye yapilan tatillerle bunu basardim saniyorum.
Bogaz turu sonrasi balik ekmek yemek vazgecilmezimiz. Ne de olsa bu da Eminönü´ne ait bir adet haline gelmisti. 
O gün 3 Ekim oglumun dogum günüydü. Kac gün evvelinden baslamisti sormaya "anne dogum günümü kutlamayacak miyiz?" demeye. Ben her seferinde onu umursamaz bir tavir takinmaya calistim. Ona bu tatili hediye ettigimi söyleyerek onu gecistirdim hep. 
Cok üzülmüstü. Onu unuttuk sanmisti. Halbuki biz ona sürpriz bir parti hazirliyorduk. Ama herkes ona rol yapiyordu.:) Nitekim o aksam arkadaslar evde toplandik. Bize yine cok sevdigimiz baska samimi bir arkadasimiz daha katildi. Onun yavrusu da oglumun bebeklikten beri arkadasiydi.
Nitekim Muharrem´i disari alisverise yollayarak tüm odayi süsledik. (Süsleri taa burdan alip valize yerlestirmistim.) Sonra onu isiklar kesildi bahanesiyle iceri aldik... veee birden tüm isiklari acarak sürpriz bir parti hediye ettik :) cok ama cok mutlu oldu... hem arkadaslari oradaydi, hem de her sekilde hazirlanmistik... ayrica ne zamandir almak icin para biriktirdigi Nintendo 3 DS´i ona hediye olarak almistim.... daha ne olsun, hem Türkiye´de hem de harika bir parti ile dogum gününü kutluyordu...
Cocuklarin en hoslandiklari yerlerden biride Miniatürk´tü. Gecen sene de gittigimizde cok hoslanmislardi.
Etrafta kosup bol bol fotograf cektirdiler. 
Oyunlar oynadilar. 
Helede kücüklarin masal agacinin agzini gözlerini oynatarak anlattigi masaldan cok agaca hayran kalmalari görülmeye degerdi. :) Agizlari acik bakakaldilar. :)
Türkiye´nin en önemli yapitlarini bir anda görme firsatini yakaliyor insan burada... cok hos...
Ayni gün Eyüb Sultan camisine bakan kebapcilardan birinde güzel bir aksam yemegi yedikten sonra cayimizi icmek icin teleferikle Pierre Loti´ye ciktik. 
Orada tüm Istanbul´un isiklariyla birlikte keyifli bir vakit gecirdik. 
Ertesi gün sira Topkapi sarayindaydi. Gururla yavrularima ecdadlarinin yerlerini gezdirdim. 
Arkadasimda ailesiyle her gezdigimiz mekana hayran kaldilar. 
Ne zamandir Büyükada´ya ugramamistim. Sevdigimiz diger arkadasimizda bize katildi ve harika bir vapur yolcugu ile ada gezimizi baslatmistik olduk. 
Büyükada´da akrabalarimiz olmasina ragmen onca misafirle kimseciklere duyulmadan gezip dönmeyi planladim. 
Cocuklar fayton gezisinden cok keyif aldilar. Iki fayton arka arkaya gezmekte iyi fikirmis.
Büyükada gezimiz de her yerde oldugu gibi harika bir yemekle son buldu.
Bu hos detay da arkadasimin objektifine takildi. :)
Diger gün kahvaltida haberleri dinlerken Basbakanin annesinin vefatini ögrendik. Biz de o gün Fatih camisini ve civarini gezmeyi planliyorduk.
Cenazi namazi burada kilinacagi icin Fatih caminde hazirliklara basladilar. Bizde bu arada ziyaretimizi yapmis Fatih Sultan Mehmet´in Kabrine dogru yol almistik. En cokta burada duygulandim. Bir cihan padisahinin önünde durmak iliklerime kadar beni duygulandirdi. 
Kimin torunlariyiz diye düsünerek gözlerim doldu... harika anlardi o anlar...
Filistinlilerin basbakanimiza duyduklari samimiyeti anlatmaya gerek yok. Benim arkadasimda basbakana hayranlik duyanlardan. Illaki tutturdu ben de cenazeye katilacagim diye. Biz de Karacaahmet mezarliginin yolunu tuttuk. 
Ben bebek arabasiyla kalabaligi asamayacagimi anlayinca arkadasa "sen git" dedim, "gidebildigin yere kadar git, ben seni burada bekliyor olacagim." Arkadasim tüm engelleri asarak basbakanin yanina kadar ulasti ve ona bassagligi dileyerek fotograf bile cektirdi... Ona bu isteginde yardimci olabildigim icin cok mutlu oldum. Ne de olsa bizim vatanimizla ilgili birini bizden de cok seviyordu. 
Ayni gün hep beraber Camlica Tepesine cikip Istanbul´u bir de bu tepeden izleme imkani bulduk. Muhtesem bir görüntü ile caylarimizi yudumladik. 
Gözümüz gönlümüz acildi.
Arkadasla alisverisler yaptik. Oldukca yogun gecen günün ardindan Sisli´de kalmak icin tuttugumuz evimize cekildik ve ertesi gün icin dinlenmeye koyulduk. 
Istanbul´da son olarak Aysofya ve Sultanahmet Camilerini gezdik.
O muhtesem görüntüsüyle Ayasofya hala boynu bükük Sultanahmet´e bakmaktaydi. Cok hüzünlendim. 
Bu yerlere gelince benim yavular her zamanki gibi osmanli macunu isteriz diye tuttururlar. Tabiki ben de onlardan asagi kalmadim. 
Su güzel ve tarihi mekanda alni secdeye koymamak olmazdi. Yavrular bir kac secdede Sultanahmet´i iclerine sindirdiler. 
Istanbul´la sessiz sedasiz vedalasma vakti gelmeye baslamisti... Hüzünlenerek bu güzel sehre elveda dedik... :(
Istanbul´dan sonraki duragimiz Yalova oldu. Burada da Termal kaplicalari baslica olamz üzere iki gün boyunca gezdik. Fakat günlerimiz yagmurlu gectigi icin uzun vadeli gezilerimizden vazgecmek zorunda kaldik.
Havaalaninda ictigim bir kahve ile veda ettim vatanima... anladim ki tüm bu heyecanli gidis gelisler beni daha cok o topraklara bagliyordu... ve günün birinde artik bu hasreti bitirip kendi vatanimda yasamayi aklima yerlestirmeye basladim... Her zamanki gibi ucak havalanip asagida tüm ezanlari, minareleri, sevdiklerimi... birakirken benim gözlerimde hasret kokan damlaciklar vardi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder