Prensesimin Ilkokul Heyecani

Eveeeeet benim minik prensesim de ilkokula basladi artik. Ana sinifi baslangicini anlatan yazimda da bahsetmistim, burada anne babalar cocuklarina okula baslarken resimde görüldügü gibi ici hediye ve sekerlemeler dolu kocaman külahlar (Schultüte) hediye ederler. Külahi kizim begendi, icini ben doldurdum. Yavrumun haberi olmadan bu külahi dolduracak irili ufakli bazi hediyeler aldim ve prensesim uyurken külahini hazirladim.

Okuma yazmasini hizlandiracak oyun, minik cüzdan, banyo keyfine yaracak oyuncaklar ve sampuan...

Tv oyunu, zeka gelistirici kelime oyunu, yap bozlar...

Lük serisine ait egitim setleri...

Bir yerlere giderken pesine alabilecegi kücük oyuncaklar, ayaklari miknatisli koyuncuk...

Prenses not kutusu, yatarken yorgan altinda veya karanlik odada oynayabilecegi el feneri, su aralar biriktirdigi Filly atlarindan bir kac avuc...

Uzun güzel saclarina yakisir harika tokalar ve takilar...

Ingilizcesini gelistirecek oyun...
(Bizim ögretmenimiz 1. siniftan itibaren ingilizce egitimine basladi, harika bir sey bu. Bir cok sinifta daha sonraki yillarda baslaniliyor diye duydum. Zaten kizimin anaokulundan da biraz pratigi var, eminim bu sayede okul icin iyi bir temeli olusmustur.)

Yavrum okula gidecegi sabah kalkip salona geldi. Sehpanin üzerindeki külahi görünce nasil sevindi anlatamam. Zaten böyle bir hediye alacagini biliyordu ama iceriginden haberi olmadigi icin heyecanlandi tabiki. Külahin agzinda bulunan tülden iceri bakti. En üstteki hediyeleri görmek istedi en azindan. Ne de olsa ne kadar uzun zamandir sabrediyordu. Hatta hediye alisverisini yapip eve geldigimde ona alisveris posetlerinin icerisine bakmamasini tembihlemistim. O da heyecanini kaybetmemek icin sözümden hic cikmamisti. Artik son gün sabri tükenmisti, bir an önce okula gidip eve gelip külahina kavusmak istiyordu.

Her zamanki gibi tüm 1. sinif ögrencileri ve veliler olarak  salonda yerlerimizi aldik. Diger siniflarin bizler icin hazirladigi gösterileri izledik.

 Tüm ögrencilerde ayni heyecan, birazdan sahneye cagilacaklar...

Evet iste o an, adi okundu yavrumun ve hemen yerinden firladi. Emin adimlarla sahneye cikti. Cok mutluydu. Kac aydir
"Anne ben ne zaman okula gidecegim?"
veya
"Okula gitmem neden bu kadar uzun sürüyor?"
veya
"Anne neden yaz tatili var? Ben daha önce okula baslasam olmaz mi?"
gibi soru yagmurlarina tutmustu beni...

Ve simdi o an gelmisti artik... :)

Kizim tipki abisinde de oldugu gibi yüksek zekali cocuklarin özel egitim aldiklari özel bir sinifa alindi. Bu sonuc beni cok cok mutlu etti tabiki.
Ögretmenimizde bir cok ögretmene nisbetle cok daha iyi hazirlanmisti. Kendisi velilere cok büyük özen gösterdi. Cocuklarimiz icin fotograf kareleri cekebilecegimiz mekanlar hazirlamis ve sinifta tüm hazirliklarini bitirmisti. Siparis verdigi listedeki tüm esyalari biz velilerden itina ile teker teker yazarak teslim almis, böylece isini ne kadar ciddiye aldigini kanitlamisti. Umarim bu memnuniyetimiz ebedi kalir.

Okula baslangic maceramiz sona erince kücük prenses birden ayaklarinin agridigini kesfetti ve hemen duygu
sömürüsü yaparak kendisini babasina tasittirdi. Baba yüregi ona dayanamadi tabiki.

Dayimiz ve yengemiz de bizim o mutlu günümüze istirak ettiler ve yanlarinda cok hos hediyeler getirdiler. Onlarda minik prensese minik külah ve cesitli hediyeler hazirlamisti, sagolsunlar.

En son evimize vardik... hediyeler nihayet acildi... etrafa gülücükler sacildi... kizim en cokta Filly´lere sevindi...
Yavruma basarilar diliyorum, her zaman her kosulda arkandayim minik prensesim...