Uzuuuuun bir aradan sonra yine yazabiliyorum cok sükür. Ayri kaldigimiz süre icinde kendi isimi kurdum. Uzun vadeli geceli günlü calismalarin sonucunda hayatimiz yeniden rayina oturmaya basladi. Bunca zaman sonra anlatacak cok sey birikti elbette. Yogun ve yorgun günler birbirini kovalarken cocuklarimi cok fazla ihmal etmemeye calistim. Sizlerle arsivleyebildigim kareleri paylasmak isterim.
Kisin sogugunda icimizi isitacak harika bir film izledik: "Küss den Frosch"
Cocuklar bu filme bayildilar. Izlerken cooook eglendik.
Kisin soguk bir aksamini böylece keyfe dönüstürdük.
Baska bir gün kuzularim disarda fazla oynama imkanlari olmadigi icin evde kendi kendilerine mini golf sahasi hazirladilar. Evde ne var ne yok kullandilar. Böyle fikirler ürettikleri zaman onlarla gurur duyuyorum.
Oglum okulda cani ders yapmak istememis belli ki, düsünmüs tasinmis bu kalem tutacagini hazirlamis. Dersi kendi kendine kaynatan yavru kücük bir siseye eldivenini gecirerek kalemlerini parmak aralarina tutusturmus. Eve gelince ilk isi bu bulusunu heyecanla benimle paylasmak oldu.
Baska bir gün yine "kendi kendimize bir sey üretmek istiyoruz" diye beni ikna ettiler. Internette arastirmalar sonucu TV cerez ve kumanda kutusunu yapmaya karar verdiler.
Önce bir kac karton ve plastik bardaklar bulduk.
Sonra bir tane misir gevregi kartonunu sekildeki gibi kesip kücük kutucuklari icine yerlestirdik.
Derken kutumuzu gazete kagidi ile kapladik ve kendimize cok fonksiyonlu bir TV keyif kutusu hazirladik. 
Kutu hazirlaninca sira keyifle TV izlemeye geldi.
Baska bir gün benim kücük profesörler mikroskopla calismak istediler.
Evde incelemedik bir sey kalmadi.
Tükürükten tutunda saclarina kadar inceleyip tüm sonuclari benimle paylastilar.
Mikroskobun kendi cantasina ait inceleme camlarinda en ilgilerini ceken sinek bacagi oldu. 
Labaratuvara cevirdikleri cocuk odasini toparlamak yine bana düstü tabi.
Arada sirada kuzenleriyle vakit gecirdiler. Cok kisitli zamanim icerisinde onlari arkadaslariyla cok fazla görüstüremedim.
Yogunlugumuz devam ederken bir aksam üstü oglumun sinifina ait bir gösteri düzenlendi. Bir kac saat de olsa nefes alma imkani buldum bu sayede. Oglum ve arkadaslari noel programi hazirlayip velilere sundular. Onunla gurur duydum.
Yine kosusturmacam devam ederken kizimin genel doktor kontrolünü gecirmemeye gayret ettim. Hem sagligini hemde yasina göre gelisimini muayene ettiler.
Her zamanki gibi doktorumuzu beklerken kizim oyuna daldi.
Duvardaki oyunlari degerlendirdi.
Traktörü sürdü...
Derken doktorumuz geldi. Muayeneye basladi.
Doktora gidince en hosuma giden sey cocukla cocuk olan doktorumuz ve de heyecanlanan yavrulardir.
Sükürler olsun kizim her sekilde cok saglikli ve de yasinin üstünde bir gelisim gösterdi. Bu sonuc beni cok mutlu etti ve o yogun günlerimde bana rahat bir nefes aldirdi.
Kizim o gün bugündür kendi doktor cantasiyla bizi muayene ediyor. :)
Son zamanlarda artik kizima degisik degisik sac modelleri uyguluyoruz. Her gün yeni bir sac modeli ile krese gidip sevincini ögretmenleri ve arkadaslariyla paylasiyor.
Onca isimizin arasinda hamur isine de zaman ayirdik tabiki. Minik kizim ve arkadasi beraber nefis bir börekler hazirladilar.
Iste kizim ve arkadasinin ilk böregi mmmmmhhhhhh.... :)
Arada bir benim yoklugumu fazla hissetmemeleri icin kuzenleriyle oynayip heryeri birbirine katmalarina izin verdim. 
Bazen desarj olup nefes nefese kalacaklari kapali oyun merkezlerine gittik. 
O gün sanirim 6 saat oynadilar. 
Tirmandilar, kaydilar, kostular, bagirdilar, cagirdilar...
Zipladilar, kudurdular... :)
Biz anneler de cafe de oturup uzunca muhabbet etme imkani bulduk.
Yine gurur duydugum anlardan birisini oglumun sayesinde yasadim. Okulda paskalya bayrami icin gösteri hazirladilar. Bizim sinifimiz da cesitli kücük enstrümanlar esliginde bir davul sov hazirladilar. Davulun basinda oglumun oturmasi beni daha da gururlandirdi tabiki.
Bazen desarj olup nefes nefese kalacaklari kapali oyun merkezlerine gittik. O gün sanirim 6 saat oynadilar. 
Tirmandilar, kaydilar, kostular, bagirdilar, cagirdilar...Zipladilar, kudurdular... :)
Biz anneler de cafe de oturup uzunca muhabbet etme imkani bulduk.
Bu Kim Possible pastamizda kizimin kresten ayrilmasi anisina hazirladigim yas pasta. Kizim 3. aydan itibaren kendi actigim cocuk kresine basladi. Ögretmenleri ondan ayrilirken cok üzüldüler ve kendisine cok güzel ve anlamli bir veda partisi düzenlediler. Bizde onlara ufak hediyeler aldik ve vedalastik. Emekleri icin kendilerine cok cok tesekkür ediyorum.
Yine gurur duydugum anlardan birisini oglumun sayesinde yasadim. Okulda paskalya bayrami icin gösteri hazirladilar. Bizim sinifimiz da cesitli kücük enstrümanlar esliginde bir davul sov hazirladilar. Davulun basinda oglumun oturmasi beni daha da gururlandirdi tabiki. 